Nie każda osoba będzie miała odpowiednie predyspozycje, by skutecznie przewodzić ludziom. Jednak istnieje wiele technik oraz postaw, które możemy przyjąć jako punkt wyjścia w budowaniu autorytetu kierownika. Ich znajomość oraz umiejętność zastosowania do konkretnego zespołu pracowniczego jest prawdziwą siłą każdego lidera – komentuje Beautiful Company Wrocław.
Najpierw odpowiedzmy sobie na pytanie: kim jest lider? Przywódca to osoba, która umiejętnie zarządza motywacją ludzi, deleguje im zadania, potrafi klarownie przekazywać informacje (w tym zwrotne), a także potrafi budować swój autorytet, wykorzystując w tym celu cechy swojego charakteru oraz relacje i emocje, tworzące się w zespole.
Lider swoją władzę czerpie z różnych postaw. Musi być świadomy ich istnienia, by dla swojego team’u oraz stylu prowadzenia organizacji wybrać najlepszy model budowania autorytetu. Przypadkowość jest tutaj wielce niewskazana. Zastosowane narzędzie musi być bowiem w pełni dopasowane do konkretnych warunków, w których będzie działał szef zespołu.
Podstawowych wariantów mamy do wyboru aż pięć. Przywództwo szefa może się opierać na kilku filarach: formalnym, eksperckim, wzorca, nagrody, kary.
Filar formalny to władza, która wynika z opiewanego przez nas stanowiska. W związku z tym, iż mamy przewodzić zespołem, będą wiązały się z tym określone obowiązki, jak choćby delegowanie zadań. Podczas wykonywania swojej pracy, siłą rzeczy narzuca się schemat, w którym to my jesteśmy wyżej od pozostałych. To my dzielimy pracę w zespole, oceniamy wyniki, podsumowujemy kwartały, itp.
Filar ekspercki zakłada, że ludzie będą nam poddani ze względu na posiadany względem nas szacunek. Wynika on z naszej wiedzy, doświadczenia lub cech osobowości, które budzą powszechny podziw. W takim modelu zarządzanie nie powinno sprawiać nam większych trudności. Ze względu na posiadany przez eksperta szacunek pracownicy chętnie wykonują swoje polecenia, już po zwykłej prośbie.
Filar wzorca opiera się na dobrych relacjach, które mamy z całym zespołem. Według niego wzajemna sympatia powinna w zupełności wystarczyć, by pracownicy wykonali swoje zadania z zapałem. Należy tu jednak uważać, ponieważ zbyt zażyłe relacje mogą przynosić zupełnie odwrotny efekt od zamierzonego. „Skoro mam w szefie kumpla, to po co mam się starać?”.
Filar nagrody to budowanie autorytetu na przyznawaniu pracownikom nagród. Poprzez przyznanie im dodatkowego urlopu lub możliwości pracy zdalnej w wybrane dni tygodnia zyskujemy ich przychylność. Buduje się swego rodzaju zobowiązanie. Skoro my wykazaliśmy się dobrą wolą i daliśmy pracownikowi pewną korzyść (choć wcale nie musieliśmy), on poczuje się w obowiązku pracować dla nas sumiennie.
Filar kary to z kolei budowa przywództwa na strachu. Poprzez zastosowanie gróźb oraz kar pracownicy czują się zmuszeni, by wykonywać swoje obowiązki. W obawie przed konsekwencjami, takimi jak kara finansowa czy nawet zwolnienie, starają się szybko robić to, co narzuca im lider. W tym modelu łatwo jednak o spadek motywacji do pracy całego zespołu oraz częste rotacje na stanowiskach.
http://www.beautifulcompany.pl
Dobry szef to taki, który potrafi dostosować modele przywództwa do konkretnej grupy osób. Jeśli znamy motywacje zespołu, wiemy też jakie relacje wiążą nas z jego członkami, wówczas podejmujemy decyzje o tym, z którego filaru mamy skorzystać. Tylko mądry wybór, dostosowany do ludzi oraz charakterystyki danego przedsiębiorstwa będzie właściwy. Poświęćmy więc czas na analizę systemu pracy firmy oraz relacji międzyludzkich panujących w zespole, którym będziemy przewodzić.
