Współcześnie wiele osób zakłada swoje firmy – czy to w ramach działalności gospodarczych, czy też spółek. Jednocześnie nieraz te same osoby pozostają w dotychczasowych stosunkach pracy. W niektórych sytuacjach pojawia się więc możliwość świadczenia usług na rzecz swojego pracodawcy, ale w ramach prowadzonej przez siebie firmy. Takie rozwiązanie należy jednak dobrze zaplanować, aby nie narazić się na zarzuty ze strony ZUS-u czy organów podatkowych. Warto wiedzieć, w jakich sytuacjach jest to dobry pomysł i na co należy zwrócić uwagę.
Umowa o pracę często zawiera różne zastrzeżenia. Może być tak, że pracownik potrzebuje zgody pracodawcy na założenie przez niego samodzielnej firmy (działalności gospodarczej czy spółki). Dodatkowo umowy nieraz określają także zakaz działalności konkurencyjnej. Zasadniczo więc, rozważają wykonywanie usług dla swojego pracodawcy, w pierwszej kolejności należy sprawdzić zapisy umowne, które łączą obie strony stosunku pracy.Kodeks pracy w art. 1012 także rozwija to zagadnienie. Zgodnie z nim „w zakresie określonym w odrębnej umowie pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność gospodarczą(zakaz konkurencji). Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody. Jeżeli jednak w umowie o pracę nie występował zakaz konkurencji, pracownik nie ma obowiązku pytać pracodawcy o zgodę na założenie własnej firmy, która zajmowałaby się tym samym co pracodawca”.Wynika zatem z niego, że prawo pracy nie narzuca zakazu otwierania przez pracowników swoich prywatnych działalności. Możliwe jest także dzianie w tej samej branży co firma zatrudniająca daną osobę. Ograniczenia zawierają więc zwykle po prostu umowy o pracę. Z tej perspektywy to ich zapisy są najbardziej kluczowe.
Rozważają możliwość wykonywania usług dla swojego pracodawcy poza pracą świadczoną na etacie, należy jeszcze wziąć pod uwagę inne ryzyko. Jest nim ewentualny zarzut obchodzenia przepisów przez pracodawcę. Zasadniczo bowiem na podstawie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pracownikiem jest osoba wykonująca dla danego podmiotu pracę na mocy umowy o pracę lub innych umów. I to powoduje konieczność opłacania za nią składek na ZUS.W niektórych niejasnych sytuacjach możliwe jest więc zarzucenie chęci obejścia przepisów, która wpłynie na oszczędności pracodawcy. Warto więc wziąć pod uwagę zasadę, że wykonywanie usług przez spółkę pracownika nie może przeszkadzać z wykonywaniem przez niego obowiązków wynikających ze stosunku pracy. Czas realizacji tych zadań musi być inny – nie można wykonywać równolegle podwójnej pracy. Dobrze także, by zakres działań na obu umowach był różny. Takie bezpieczne podejście do tematu ogranicza wspomniane ryzyko.Dobrze jednak mieć na uwadze – co podkreśla także Sąd Najwyższy – iż zasadą nadrzędną jest swoboda zawierania umów. Jeśli więc pracownik i pracodawca chcą dodatkowo współpracować jako kontrahenci i wyrażają taką wolę, nic nie stoi na przeszkodzie.
Analizowane przepisy prowadzą więc do wniosku, że pracownik może pracować w ramach stosunku pracy i równolegle być kontrahentem dla swojego pracodawcy. Należy pamiętać, by te dwie relacje nie kolidowały ze sobą. Zasadniczo jednak takie rozwiązanie (a także umowy cywilnoprawne) jest zgodne z prawem.
Więcej informacji na Spolkowy.pl
